سفیدی روی ناخن

سفیدی روی ناخن ,سفیدی روی ناخن نشانه چیست,سفیدی روی ناخن,سفیدی روی ناخن کودکان,سفیدی روی ناخن علامت چیست,سفیدی روی ناخن نشانه چیست,سفیدی روی ناخن دست

توضیحاتی در مورد سفیدی روی ناخن

بر خلاف آنچه تصور می‌شود کمبود کلسیم یا روی هیچ نقشی در ایجاد نقاط سفیدرنگ روی ناخن‌ها ندارد. در حقیقت ایجاد این تغییرات در سطح ناخن، نشانه ضربه‌ای است که روی ناخن وارد شده است.در این مطلب از سایت جسارت در مورد سفیدی روی ناخن صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

سفیدی روی ناخن چیست

حتما تا به حال برایتان پیش آمده که ناگهان متوجه وجود نقاط سفید رنگی روی ناخن‌هایتان شده باشید. شاید تلاش کرده باشید آنها را از روی سطح ناخن بخراشید، اما متوجه شده اید که این نقاط سفیدرنگ بخشی از بافت ناخن‌هایتان هستند. بسیاری از افراد بر این باورند که ایجاد این نقاط در سطح ناخن‌ها، نشانه کمبود کلسیم یا روی است و تنها راه درمان آن، ایجاد تغییر در برنامه غذایی و خوردن غذاهایی است که نیاز بدن به مواد معدنی و ویتامین‌ها را تأمین کند. شایع‌ترین عامل ایجاد این نقاط که می‌تواند هم روی انگشتان دست‌ها و هم روی انگشتان پاها ایجاد شود، وضعیتی است که از آن تحت عنوان Leukonychia نام برده می‌شود. گرچه به نظر می‌رسد با توجه به اسم آن، ابتلا به این وضعیت، نشان‌دهنده اختلالی جدی باشد، اما معمولا ایجاد چنین تغییری در سطح ناخن‌ها به منزله ابتلا به یک بیماری خطرناک نیست.

جنس اصلی ناخن

جنس اصلی ناخن از پروتئینی به نام کراتین سخت می باشد و در هنگام ساخته شدن ناخن گاهی اوقات حباب های هوا ایجاد می شود. این حبابهای هوا به شکل نقاط سفید رنگ دیده می شوند. این حباب ها هیچ ارتباطی با کمبود های املاح و ویتامین ها در بدن ندارد.

سفیدی روی ناخن و کمبود کلسیم

بر خلاف آنچه تصور می‌شود کمبود کلسیم یا روی هیچ نقشی در ایجاد نقاط سفیدرنگ روی ناخن‌ها ندارد. در حقیقت ایجاد این تغییرات در سطح ناخن، نشانه ضربه‌ای است که روی ناخن وارد شده است. باید توجه داشت تنها در صورتی که روی یک یا تعدادی از ناخن‌ها این نقاط دیده شوند، می‌توان گفت این تغییرات ناشی از وارد شدن ضربه به ناخن‌ها هستند. اما اگر چنین تغییراتی در سطح همه ناخن‌ها ایجاد شده باشد، به این معنی است که عوامل دیگری مانند کم‌خونی، بیماری‌های قلبی، سیروز کبدی، دیابت یا بیماری‌های کلیوی در بروز این تغییرات تأثیرگذار بوده‌اند و باید به پزشک مراجعه کنید شاید فکر کنید در روزهای گذشته اصلا هیچ اتفاقی برایتان نیفتاده است که موجب آسیب‌دیدگی ناخن‌هایتان شده باشد، اما به این نکته توجه داشته باشید که ناخن‌ها به کندی رشد می‌کنند، بنابراین ممکن است ضربه‌ هفته‌ها پیش از اینکه این نقاط سفید رنگ در سطح ناخن‌ها ظاهر شده باشند، به بافت ناخن‌تان آسیب رسانده باشد. علاوه بر این، ایجاد این لکه‌های سفیدرنگ روی بافت ناخن می‌تواند نشانه وجود عفونت خفیف در بدن یا ابتلا به آلرژی باشد، یا حتی از عوارض جانبی مصرف داروهای خاص باشد.

علت سفیدی روی ناخن

اگرچه عوامل مختلفی در ایجاد این تغییرات نقش دارند، اما در هر صورت اگر شما هم به‌تازگی متوجه ایجاد نقاط سفیدرنگی روی ناخن‌هایتان شده‌اید، بهتر است بدانید به هیچ درمانی نیاز ندارید و به‌ تدریج با رشد ناخن‌ها این لکه‌ها بالاتر آمده و با کوتاه کردن ناخن‌ها از بین می‌روند و تا زمانی که دوباره ضربه‌ای به ناخن‌ها وارد نشود، اثری از آنها ایجاد نخواهد شد. باید توجه داشت تنها در صورتی که روی یک یا تعدادی از ناخن‌ها این نقاط دیده شوند، می‌توان گفت این تغییرات ناشی از وارد شدن ضربه به ناخن‌ها هستند. اما اگر چنین تغییراتی در سطح همه ناخن‌ها ایجاد شده باشد، به این معنی است که عوامل دیگری مانند کم‌خونی، بیماری‌های قلبی، سیروز کبدی، دیابت یا بیماری‌های کلیوی در بروز این تغییرات تأثیرگذار بوده‌اند و باید به پزشک مراجعه کنید. لازم به ذکر است که اگر به هر دلیل این لکه‌ها روی ناخن به وجود آمده‌اند نیازی به درمان ندارند و بعد از بلند شدن ناخن‌ها به صورت طبیعی از بین می‌روند. به هیچ وجه اقدام به تراشیدن این لکه‌ها نکنید. چرا که اگر به علت آسیب این لکه‌ها به وجود آمده باشد، تنها آسیب به وجود آمده عمیق‌تر شده و ممکن است صدمات بیشتری را به ناخن و سطح زیر آن وارد کند.

هلال و سفیدی روی ناخن

اگر به ناخن ها دقت کنید می بینید که ریشه آن ها کمی سفیدتر است که به آن ها هلال روی ناخن می گویند. رنگ، شکل و اندازه این هلال سفید روی ناخن ها نشان دهنده مشکلات و بیماری هایی در بدن شما هستند. بنابراین به شما کمک می کنند به مشکلات داخلی بدتنان پی ببرید. وقتی هلال سفید روی یکی از ناخن ها تغییر می کند. هلال سفید روی ناخن کوچک: هلال سفید روی این ناخن با عملکرد کلیه ها، روده کوچک و قلب در ارتباط است و رشد آن ممکن است نتیجه فشار خون بالا باشد. هلال سفید روی ناخن انگشت حلقه: با عملکرد سیستم لنفاوی و دستگاه تولید مثل در ارتباط است و اگر این هلال سفید به سختی قابل مشاهده باشد نشاندهنده مشکلات گوارشی است. هلال سفید روی ناخن انگشت میانی: با عملکرد مغز و سیستم قلبی عروقی در ارتباط است و نبود آن نشاندهنده فشار خون بالا و مشکلات عروقی است. هلال سفید روی ناخن انگشت اشاره: ممکن است به دلیل عملکرد نادرست روده ها و لوزالمعده کوچک تر و ناپدید شود. هلال سفید روی ناخن انگشت شست: نشاندهنده عملکرد ریه و طحال است و معمولا واضح ترین هلال روی ناخن هاست. هلال سفید روی ناخن شست برای سیگاری ها کوچک تر می شود و برای کسانی که مشکل فشار خون شریانی دارند بزرگ تر می شود.

دلایل سفیدی روی ناخن

این هلال سفید اگر به اندازه یک سوم ناخن باشد بزرگ د رنظر گرفته می شود. هلال های بزرگ نشاندهنده مشکلاتی در سیستم قلبی عروقی، اختلال ضربان قلب و فشار خون پایین هستند. هلال های بزرگ معمولا روی ناخن های ورزشکاران و کسانی که فعالیت های فیزیکی بالایی دارند دیده می شود. اگر هلال های بزرگ روی ناخن کسانی که ورزشکار نیستند دیده شود نشاندهنده استرس بالای آن هاست. هلال های کوچک که به سختی دیده می شوند فشار خون پایین و اختلالات گردش خون هستند. به علاوه نشاندهنده سیستم ایمنی ضعیف، متابولیسم ضعیف و کمبود آهن و ویتامین B12 نیز می باشد. اگر این هلال با یک خط متقاطع کاملا از ناخن جدا باشد نشاندهنده مشکلاتی در سطح قند خون و به احتمال زیاد پیشرفت مشکل دیابت است. اگر روی ناخن های خود و یا کودکتان هلال های سفید را مشاهده نکردید ترس به خودتان راه ندهید چون هلال سفید روی ناخن کودکان از ابتدا قابل مشاهده نیستند و به مرور زمان آشکار می شوند و در بعضی ها هم به دلیل ویژگی های فیزیولوژیکی ساختار ناخن های شان قابل مشاهده نیستند. البته غیب شدن ناگهانی هلال روی ناخن ها ممکن است نشاندهنده اختلالات گردش خون، اختلالات غده تیروئید، و کمبود ویتامین B12 و آهن باشد.

ههمه چیز درباره سفیدی روی ناخن

هلال صورتی رنگی که به سفیدی تمایل دارد، در انتهای ناخن نزدیک به ریشه نشان دهنده ی سلامت ناخن های شماست. فردی که ناخن هایش این هلال را نداشته باشد ممکن است تیروییدی ضعیف تر داشته باشد.با ضعیف تر شدن تیرویید فرد دچار نوسانات خلقی، افسردگی و نازک شدن مو ها می شود. اگر فردی پر انرژی باشد هلال ناخن وی سفید تر خواهد بود و در غیر این صورت ممکن است فردی ضعیف تر باشد. معمولا تغییر رنگ و یا پدیدار شدن و پنهان بودن این هلال نشانه ای از بیماریست. به بیانی دیگر هر چه این هلال کمتر باشد، سطح سلامتی فرد هم کاهش می یابد و بیشتر احساس خستگی می کند. فردی که هلال ناخن ندارد لزوما بیمار نیست و بایستی به پزشک مراجعه کند. معمولا کودکان در سنین پایین این هلال را ندارند و جای نگرانی برای والدین نخواهد بود، زیرا به مرور زمان این هلال پدیدار می شود. یکی دیگر از عوامل ناپدید شدن این هلال کمبود خواب و بیدار ماندن طولانی مدت به هنگام شب است.

سفیدی بزرگ روی ناخن

هلال های بزرگ ناخن این هلال سفید اگر به اندازه یک سوم ناخن باشد بزرگ د رنظر گرفته می شود. هلال های بزرگ نشان دهنده مشکلاتی در سیستم قلبی عروقی، اختلال ضربان قلب و فشار خون پایین هستند. هلال های بزرگ معمولا روی ناخن های ورزشکاران و کسانی که فعالیت های فیزیکی بالایی دارند دیده می شود. اگر هلال های بزرگ روی ناخن کسانی که ورزشکار نیستند دیده شود نشان دهنده استرس بالای آن هاست.

سفیدی کوچک روی ناخن

هلال های کوچک ناخن هلال های کوچک که به سختی دیده می شوند فشار خون پایین و اختلالات گردش خون هستند. به علاوه نشان دهنده سیستم ایمنی ضعیف، متابولیسم ضعیف و کمبود آهن و ویتامین B12 نیز می باشد. اگر این هلال با یک خط متقاطع کاملا از ناخن جدا باشد نشان دهنده مشکلاتی در سطح قند خون و به احتمال زیاد پیشرفت مشکل دیابت است.

سفیدی روی ناخن در طب چینی

براساس یافته‌های جدید این قسمت بدن ویژگی‌های خاصی دارد و حاکی از سلامت فرد است. در طب چینی هلال ناخن بیانگر سلامت فعلی شخص است و اگر در این قسمت قرمزی ایجاد شود فرد مذکور به نوعی به بیماری‌های قلبی و عروقی مبتلاست. همچنین هلالی نبودن ناخن حاکی از بیماری کم‌خونی و دیابت است و حالت چروکیده در این قسمت ناخن حاکی از میزان سم درون بدن و کاهش متابولیسم است.طب سنتی چینی می‌گوید هلال ناخن میزان سطوح انرژی دریافتی شما را تعیین می‌کند. اگر این قسمت بزرگ و برجسته باشد شما به قدر کافی انرژی دریافت می‌کنید، اما اگر این قسمت کاملا از بین رفته باشد شما انرژی کمی دریافت کرده و دچار سوءتغذیه هستید. هر شخص سالمی هشت تا ۱۰ lunula که غالبا سفید رنگ هستند در دو دست خود دارد. به علاوه اگر فقط شست شما دارای lunula است شما انرژی جسمی کمی دارید و بیشتر اوقات بیمار هستید.

تغییرات رنگ در هلال ناخن

تغییرات رنگ در هلال ناخن قابل توجه است.خاکستری: خستگی، اختلالات گوارشی و مشکلاتی در جذب مواد مغذی. سفید: سالم و طبیعی است و باید کمی از ناخن ها سفیدتر باشد. بنفش: گردش خون ضعیف، کمبود اکسیژن در اندام ها و بافت های بدن. اغلب اوقات با سرگیجه و سر درد همراه است. صورتی: نشاندهنده فعالیت های فیزیکی کم و مشکلات ریه است. مشکی: بسیار نادر و خطرناک و در برخی موارد نشاندهنده مسمویت با فلزات است.

پیشگیری از سفید شدن روی ناخن

راه اول – دقت در نگهداری ناخن ها حدود شش هفته بعد از آسیب دیدن ناخن، ممکن است، لکه ی سفید برروی ناخن ظاهر شود. پس یعنی حدود 1 ماه و نیم پس از اینکه در یک نوشابه را با فشار برروی ناخن باز کرده و یا بر ناخنتان فشار آورده اید، لکه ظاهر می شود. برای پیشگیری از سفید شدن ناخن، از جویدن ناخن ها، استفاده از آنها برای بریدن چیزهای سخت و در کل فشار آوردن برروی آنها اجتناب نمایید. ناخن ها قادر به تحمل فشار زیاد نیستند. راه دوم – از مانیکورزن (مانیکوریست) خود بخواهید مهربان باشد خیلی از افراد سابقه این را دارند که مانیکوریستشان با ناخن هایشان طوری رفتار کرده که انگار ناخن شما عامل همه مشکلات وی می باشد. از وی بخواهید با ملایمت با ناخنهایتان رفتار کرده و انتقام مشکلاتش را از دیگران بگیرد. اگر مانیکوریست قبول نکرد که عامل سفید شدن ناخن شما می باشد، آدرس این مقاله را به وی بدهید. راه سوم – لاک ناخنتان را عوض نمایید بعضی اوقات ناخن شما با لاک ها و سایر وسایلی که برای ناخنتان استفاده می نمایید، سازگاری ندارد. به همین منظور با تعویض آنها بهترین محصول برای ناخنتان را پیدا نمایید. راه چهارم – مصرف یک رژیم غذایی سالم اگر می خواهید مطمئن شوید ناخن های شما مرتب و منظم و سالم می باشند (همچنین پوست و دندان و هرچیز دیگری مرتبط با شما)، پس رژیم غذایی سالم داشته باشید. خوردن سالم ضرری نداشته و می تواند باعث محکم شدن ناخن های شما شود، هرچند لزوما لکه های سفید را برطرف نمی کند. خیلی از افراد معتقدند، این لکه ها ناشی از کمبود روی، پروتئین و کلسیم نیست، اما مطمئنا رژیم غذایی سالم و سرشار از مکمل های غذایی طبیعی، فواید زیادی برای شما و پوست، مو و ناخن های شما دارد. راه پنجم – تمیز نگه داشتن ناخن ها بعضی از محققان معتقدند، سفید شدن ناخن ها ناشی از عفونت می باشد. از آنجا که نوع عفونت و میکروب عامل آن را مشخص نکرده اند، در صورت درست بودن این نظریه، به نظر می رسد تنها راه پیشگیری از آن تمیز نگه داشتن دست ها و ناخن ها می باشد.

بیشتر بخوانید : بیماری های ناخن ♥ سرطان ناخن ♥ التهاب کنار ناخن ♥ سفیدی مو در جوانی ♥ سفیدی پوست صورت

پماد زایلاپی

پماد زایلاپی ,پماد زایلاپی چیست,پماد زایلاپی قیمت,پماد زایلاپی برای اپیلاسیون,پماد زایلاپی ویکی پدیا,پماد زایلاپی عوارض,پماد زایلاپی برای لیزر

توضیحاتی در مورد پماد زایلاپی

بی‌حس‌کننده موضعی داروهایی هستند که به صورت موقت از حس درد جلوگیری می‌کنند. معمولاً زمانی که این دارو در مسیر یک عصب قرار می‌گیرد می‌تواند به خوبی فلج عضلانی ایجاد کند. بی‌حس‌کننده موضعی در دو دسته متفاوت قرار دارند: آمید و استر. بی‌حس‌کننده موضعی از نظر ساختاری جز مشتقات کوکائین می‌باشند. تفاوت این داروها با کوکائین در این است که این داروها قابلیت سوءاستفاده پایینی دارند، همچنین انقباض عروقی و فشار خون بالا ایجاد نمی‌کنند. بی‌حس‌کننده موضعی که در تکنیک‌های مختلف بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود عبارتند از: بی‌حسی سطحی بلاک عصبی بی‌حسی ارتشاحی اسپاینال اپیدورال.درد می‌تواند در طی ضربه، جراحی، عفونت، اختلال در گردش خون و بسیاری از شرایط دیگر از جمله آسیب به بافت بدن ایجاد شود. در یک محیط درمانی مطلوب این است که درد را کاهش دهند و از طول کشیدن درد و مزمن شدن آن جلوگیری کنند. کاهش درد موجب آسودگی و راحتی بیمار می‌شود، کاهش درد می‌تواند سبب کاهش آسیب‌های فیزیولوژیکی شود که عدم درمان آن عواقب بدی برای بیمار خواهد داشت. درد حاد می‌تواند به وسیله استفاده از مسکن‌ها تسکین یابد اما با استفاده از بی‌حسی منطقه‌ای می‌توان دردهای شدید را به خوبی با کمترین عوارض تسکین داد. برای رسیدن به این هدف بی‌حس‌کننده موضعی به وسیله تزریق مکرر یا با استفاده از پمپ تزریق از طریق کاتتر بی‌حسی مطلوب را ایجاد می‌کند. دوزهای پایین بی‌حس‌کننده موضعی می‌تواند مقداری ضعف عضلانی ایجاد کند اما مانع از حرکت بیمار نخواهد شد. بعضی از مواردی که می‌توان از بی‌حس‌کننده موضعی استفاده کرد عبارتند از: درد زایمان (اپیدورال، بلاک عصبی پودندال) درد بعد از عمل جراحی (اپیدورال، بلاک اعصاب محیطی) درد ناشی از ضربه (بلاک اعصاب محیطی، اپیدورال)تقریباً می‌توان هر بخشی از بدن را به وسیله بی‌حسی منطقه‌ای، بی‌حس کرد تا مورد عمل جراحی قرار بگیرد. با این حال تعداد روش‌های محدودی در کلینیک‌ها استفاده می‌شود. گاهی اوقات برای اینکه بیمار آرام‌تر باشد و بتواند عمل جراحی را به خوبی تحمل کند روش‌های بی‌حسی با بیهوشی عمومی یا آرام‌بخشی ترکیب می‌شود. بعضی از انواع اعمال جراحی که می‌توان تحت انواع بی‌حسی آن را انجام داد به شرح زیر است:  دندانپزشکی بعضی از بیماری‌های پا جراحی چشم بعضی از جراحی‌های گوش و حلق و بینی بعضی از جراحی‌های سر بعضی از جراحی‌های کتف و بازو (بی‌حسی منطقه‌ای داخل عروقی، بلاک عصبی) جراحی قلب و ریه (اپیدورال در ترکیب با بیهوشی عمومی) جراحی شکم (اپیدورال یا اسپاینال معمولاً در ترکیب با بیهوشی عمومی) جراحی زنان و زایمان (اپیدورال یا اسپاینال) جراحی ارولوژی (اپیدورال یا اسپاینال) جراحی استخوان و مفاصل (اپیدورال یا اسپاینال، بلاک اعصاب، بی‌حسی منطقه‌ای داخل عروقی) جراحی پوست و عروق محیطی (اپیدورال یا اسپاینال، بی‌حسی سطحی، بلاک عصبی)در این مطلب از سایت جسارت در مورد پماد زایلاپی صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.همراهان گرامی سایت جسارت ، مصرف و تعیین دوز دارو به عهده پزشک معالج شما می باشد و سایت جسارت هیچگونه مسئولیتی در خصوص مصرف خود سرانه داروها ندارد. حتماً قبل از استفاده از این دارو با پزشک معالج خود مشورت نمایید و از مصرف خودسرانه دارو به شدت بپرهیزید!

موارد مصرف پماد زایلاپی

موارد مصرف: بی حس کننده موضعی در جراحی‌های کوچک ،لیزرموی زائد,اپیلاسیون

راهنمایی در مورد مصرف پماد زایلاپی

قبل از مصرف این ماده در موارد زیر با پزشک مشورت کنید : – در صورت داشتن سابقه حساسیت به لیدوکائین ، پریلوکائین و یا هر نوع بی حس کننده موضعی دیگر ، سایر غذاها ، رنگها و مواد محافظ. – در صورت مصرف گلزیلیتین ، توکائینید ، سولفونامیدها ، استامینوفن ، کلروکین ، داپسون ، نیتروفورانتوئین ، نیتروگلیسیرین ، نیتروپروساید ، پاراآمینوسالیسیکیب اسید . فناستین ، فنوبارتبیال و پریماکین . – در صورت وجود مشکلات پوستی از جمله اگزما ، سوختگی ، زخم و یا بریدگی پوست ، ابتلا به کمبود آنزیم گلوکز ، مت هموگلوبینمی و بیماریهای کبدی .

جایگزین پماد بی حس کننده اپیلاسیون

پد بی حس کننده Painless بهترین جایگزین برای پماد یا کرم بی حس کننده اپیلاسیون است که در 5 الی 10 دقیقه موضع آغشته به خود را بی حس کرده و تا 1 ساعت تاثیر بی حسی آن ماندگار خواهد بود. برخلاف بی حس کننده هایی مانند زایلاپی یا لیدوکائین ، پد بی حس کننده Painless به دلیل فرمولاسیون گیاهی هیچگونه عوارضی به همراه نداشته و می توان از آن در تمامی اعضای بدن استفاده کرد.

پماد زایلاپی در بارداری

در مورد مصرف این ماده در دوران بارداری در انسان اطلاعات کافی در دست نیست ولی مطالعه بر روی حیوانات آزمایشگاهی شواهدی مبتنی بر ایجاد نقائص مادرزادی در جنین نشان نداده است و مصرف آن در انسان باید در صورت نیاز و تجویز پزشک باشد . لیدوکائین وپریلوکائین در شیر ترشح می شوند و مصرف این ماده در دوران شیردهی باید با احتیاط باشد .

هشدار در مورد مصرف پماد زایلاپی

-از تماس فرآورده با چشم خودداری نموده و در صورت تماس اتفاقی بلافاصله چشم را با آب و یا سالین نرمال بشوئید و تا هنگام بازگشت حساسیت چشمها از آنها محافظت نمائید . -از استعمال فرآورده بر روی زخم های باز ، بریدگی ، سوختگی و یا پوست ملتهب و هم چنین از تماس آن با لبها و دهان خودداری نمائید . در هنگام استفاده از این کرم در موضع بی حسی ایجاد می شود و باید برای جلوگیری از ایجاد جراحت در آن از خاراندن ، مالیدن و یا در معرض قراردادن پوست ناحیه تحت درمان در دماهای بسیار سرد و گرم خودداری شود . -در صورت رسیدن این کرم به گوش میانی امکان سمیت گوش وجود دارد ، لذا از بکاربردن ماده در گوش خارجی که امکان رسیدن آن به گوش میانی وجود دارد خودداری نمائید . -از استعمال این فرآورده در سطح وسیعی از پوست و یا مدتی بیش از زمان توصیه شده اجتناب نمائید چون جذب بیشتر لیدوکائین و پریلوکائین موجب بروز عوارض جانبی جدی می گردد .

مقدار مصرف پماد زایلاپی

بزرگسالان : لایه ضخیمی از کرم را بر روی پوست گذاشته و با چسب پانسمان مطابق روش ذکر شده در زیر روی آنرا بپوشانید . جهت اعمال کوچک بر روی پوست نظیر قرار دادن کانتر در داخل عروق و یا سوراخ کردن عروق ۵/۲ گرم کرم را روی پوست قرار داده و بر روی ۲۵ – ۲۰ سانتی متر مربع از پوست بمالید و با چسب پانسمان روی آنرا حداقل برای مدت یک ساعت بپوشانید . جهت اعمال بزرگ بر روی پوست ویا اعمال پوستی دردناکتر که منطقه وسیعی از پوست را در بر می گیرد ۲ گرم از کرم را به ازاء هر ۱۰ سانتی متر مربع از پوست بکار ببرید و روی آنرا با چسب پانسمان حداقل برای مدت دو ساعت بپوشانید . برای جراحی پوست اندام تناسلی آقایان لایه ضخیمی از کرم ( حدود یک گرم به ازاء هر ۱۰ سانتی متر مربع ) را برای مدت ۱۵ دقیقه روی پوست قرار دهید . جراحی باید بلافاصله پس از پاک کردن کرم آغاز شود . جهت اعمال کوچک بر روی اندام تناسلی بانوان لایه ضخیمی از کرم (‌ حدود ۵ تا ۱۰ گرم ) را به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه روی موضع قرار دهید . جراحی باید بلافاصله پس از پاک کردن کرم آغاز گردد . کودکان : حداکثر مقدار مصرفی کرم ، محل کاربرد دارد و مدت زمان تماس با توجه به سن و وزن کودک توسط پزشک تعیین می شود .

نحوه مصرف پماد زایلاپی

لایه ضخیمی از مقدار تجویز شده کرم را روی پوست قرار دهید . یک چسب پانسمان را برداشته و نقطه مستطیل شکل وسط آنرا بردارید . آستر کاغذی پشت چسب را جدا نمائید . چسب را روی کرم قرار دهید از پخش نمودن کرم خودداری نموده و کناره های چسب را کمی فشار داده تا کاملاً روی دست بچسبد و کرم به خارج نشت نکند . حاشیه کاغذی دور چسب را جدا کنید . پس از اتمام مدت زمان لازم ، چسب را از روی پوست برداشته ، کرم را پاک نموده وتمام موضع را با محلول ضد عفونی کننده شسته و بیمار را برای جراحی آماده نمائید.

عوارض پماد زایلاپی

هر ماده به موازات اثرات مطلوب درمانی داراری برخی عوارض ناخواسته نیز می باشد گرچه همه این عوارض در یک فرد ظاهر نمی شود ولی در صورت بروز هر عارضه ای با پزشک مشورت کنید : عوارضی که در صورت بروز بلافاصله نیاز به توجه پزشکی دارند : کبودی لبها یا انگشتان دست و یا پوست ، خستگی ، ضعف ، اشکال در تنفس ، ضربان قلب سریع ، سردرد ، گیجی ، بیحالی و تعریق شدید ، تغییر وضعیت روانی ، ادرار تیره رنگ . عوارضی که در صورت تداوم و یا شدت یافتن نیاز به توجه پزشکی دارند : واکنشهای موضعی پوست از جمله احساس سوزش ، تورم خارش ، بثورات جلدی ، سفیدی و یا سرخی بیش از حد پوست.

مسمومیت با پماد زایلاپی

مصرف اتفاقی بیش از مقدار توصیه شده و غلظت بالای ماده در خون موجب بروز عوارض قلبی عروقی و مسمومیت سیستم اعصاب مرکزی می گردد که علائم آن عبارتند از : کندی ضربان قلب ، افت فشار خون ، ایست قلبی ، عصبانیت ، منگی ، گیجی ، خواب آلودگی ، احساس سبکی در سر ، تاری دید و تهوع یا استفراغ ، وزوز گوش ، احساس سرما یا گرما ، لرزش عدم هوشیاری و ایست قلبی ، که در صورت وقوع باید بیمار را سریعاً به مراکز درمانی منتقل نمود .

شرایط نگهداری پماد زایلاپی

-ماده را در دمای ۳۰ – ۱۵ درجه سانتی گراد نگهداشته و از یخ زدگی محافظت نمائید . -ماده را دور از دسترس کودکان نگهدارید .

مزایای پد بی حس کننده

مزایای پد بی حس کننده Painless استفاده آسان تاثیر سریع ( تنها در 5 الی 10 دقیقه ) ماندگاری بی حسی تا 1 ساعت فرمولاسیون گیاهی نداشتن عوارض جانبی قابل استفاده برای تمامی اعضای بدن سایز کوچک و قابل حمل بودن

کاربرد پد بی حس کننده

کاربرد های پد بی حس کننده Painless اپیلاسیون هاشو ابرو لیزر موهای زائد پیرسینگ تاتو بوتاکس پد بی حس کننده Painless بهترین بی حسی را برای اپیلاسیون ، هاشور ابرو ، لیزر موهای زائد ، بوتاکس ، پیرسینگ , تاتو داشته به گونه ای که با کشیدن این پد به موضع مورد نظر درد فوق العاده کاهش یافته و با خیال راحت می توانید نسبت به اپیلاسیون و یا سایر اعمال زیبایی اقدام نمایید.

همه چیز درباره بی‌ حس‌ کننده های موضعی

تمام داروهای بی‌حس‌کننده موضعی باعث پایداری غشا و در نتیجه عدم دپلاریزه شدن سلول می‌شود. این داروها به صورت برگشت‌پذیر باعث کاهش میزان دپلاریزان و رپلاریزان سلول‌ها در غشای تحریک پذیر می‌شوند. اگرچه تعدادی دیگری از داروها هم باعث پایداری در غشا می‌شوند اما در دسته داروهای بی‌حس‌کننده قرار نمی‌گیرند (به عنوان مثال پروپرانولول). داروهای بی‌حس‌کننده عمدتاً با مهار ورود سدیم از دریچه‌های یون سدیم در غشای سلول، موجب جلوگیری از دپلاریزان سلول شده و در نهایت جریان عصبی مهار خواهد شد. محل گیرنده در قسمت سیتوپلاسمی (داخلی) کانال سدیمی قرار دارد. داروهای بی‌حس‌کننده موضعی با سهولت بیشتری به کانال‌های سدیمی که در حالت فعال قرار دارند متصل می‌شوند، بنابراین شروع بلاک عصبی در اعصابی که حالت فعال دارند سریعتر خواهد بود. داروهای بی‌حس‌کننده موضعی معمولاً پایه ضعیفی دارند بنابراین آن‌ها را به صورت نمک هیدروکلرید می‌سازند تا در آب محلول باشند. اسیدوز که معمولاً در نتیجه التهاب ایجاد می‌شود باعث کاهش اثر بی‌حس‌کننده موضعی می‌شود، آنهم به این دلیل که در هنگام اسیدوز این داروها یونیزه شده و بنابراین نمی‌توانند از غشای سلول عبور کرده و به محل گیرنده برسند. تمام رشته‌های عصبی نسبت به داروهای بی‌حس‌کننده موضعی حساس هستند، این حساسیت بسته به قطر و میلین رشته‌های عصبی است. رشته‌های عصبی نوع B (رشته‌های عصبی سمپاتیک) نسبت به سایر رشته‌های عصبی حساسیت بالاتری داشته و پس از آن رشته‌های عصبی نوع C (رشته‌های عصبی درد) و در آخر رشته‌های عصبی نوع A (رشته‌های عصبی دما) قرار دارد. رشته‌های عصبی نوع A خود به سه دسته تقسیم‌بندی می‌شوند که حساسیت متفاوتی نسبت به داروهای بی‌حس‌کننده موضعی دارند به این ترتیب که بیشترین حساسیت مربوط به نوع Aگاما (مربوط به حس عمق)، پس از آن A بتا (مربوط به لمس و فشار) و در آخر Aآلفا (موتور) قرار دارد. اگرچه رشته‌های عصبی نوع B از نوع C ضخیم‌تر هستند اما به دلیل اینکه رشته‌های میلین دار هستند بسیار زودتر از نوع C توسط بی‌حس‌کننده موضعی مسدود می‌شوند

بیشتر بخوانید : پماد کلوتریمازول

سرخچه

سرخچه ,سرخجه در بارداری,سرخجه در بزرگسالان,سرخجه چیست,سرخجه در نوزادان,سرخچه در بارداری,سرخجه کودک,سرخجه در کودکان,سرخجه چیست,سرخچه نوزاد

توضیحاتی در مورد سرخچه

سرخجه (به انگلیسی: Rubella) یک بیماری ویروسی است که سرخک آلمانی یا سرخک سه روزه نیز نام دارد زیرا تب بیمار بعد از ۳ روز قطع می‌شود. گاهی اوقات ضایعات پوستی آن شبیه سرخک یا مخملک تظاهر پیدا می‌کند. در این مطلب از سایت جسارت در مورد سرخچه صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

سرخچه چیست

سرخجه یک بیماری تنفسی است که نسبتا خفیف، اما مسری است. از بعد از همگانی شدن تزریق واکسن MMR طبق برنامه واکسیناسیون کشوری در ایران، بیماری سرخجه کاهش چشمگیری یافته است. اما قبل از اینکه واکسن سرخجه در سال ۱۹۶۹ ساخته شود، سرخجه در بین بچه های دبستانی و پیش دبستانی بسیار شایع بوده و اغلب در اواخر زمستان و اوایل بهار دیده می شد. کودکی که به سرخجه مبتلا می شود دانه های پوستی یا بثورات شبیه به سرخک می زند و ممکن است تب خفیفی هم داشته باشد، اگر چه گاهی یک کودک می تواند بدون بروز هیچ علامتی هم به سرخجه مبتلا شده باشد. سرخجه را به نام سرخک آلمانی یا سرخک سه روزه نیز می شناسند، در حالیکه واقعا سرخک نیست و عامل آن ویروسی متفاوت از ویروس ایجاد کننده سرخک است.

علائم سرخچه

دانه‌های پوستی در سرخجه معمولاً در پشت گوش پدیدار می‌شوند و سپس به صورت و گردن و بقیه نقاط بدن گسترش میابد از نشانه‌های بالینی مشخص سرخجه التهاب غده‌های لنفاوی واقع در پشت گوش یا ناحیه پشت گردنی می‌باشد. کودک مبتلا به این بیماری ممکن است فاقد علامت باشد بیماری در بزرگسالان می‌تواند به صورت تب خفیف ۱ تا ۵ روزه، سردرد، بیقراری، ترشح خفیف بینی و التهاب ملتحمه بروز کند.

خطر سرخچه

سرخجه بیماری خطرناکی برای کودکان و نوجوانان نیست. اما برای جنین قبل از تولد، بخصوص در سه ماه اول بارداری، بسیار خطرناک و آسیب زننده است. در حقیقت واکسن سرخجه اولین بار برای پیشگیری از ابتلا به سرخجه در دوران حاملگی برای زنانی که در سنین باروری قرار داشتند ساخته شد. ابتلا به سرخجه در یک خانم حامله، بخصوص در سه ماهه اول بارداری، تا ۸۵% منجر به بروز سندرم سرخجه مادرزادی یا congenital rubella syndrome (CRS) می شود. همچنین می تواند سبب سقط جنین، تولد زودرس و نقایص شدید مادرزادی در جنین مانند کری، کوری و نقایص دیگر در قلب و مغز شود. زنان حامله ای که در بچگی واکسن سرخجه را دریافت کرده اند، نسبت به این بیماری ایمن هستند در حالیکه آنها که به این بیماری در دوران بچگی مبتلا شده اند ممکن است نسبت به آن ایمن نشده باشند. بنابراین به خانمهایی که قصد حاملگی دارند توصیه می شود که یک تست از نظر میزان آنتی بادی و مقاومت بدنشان نسبت به بیماری سرخجه انجام دهند و اگر مشخص شد که نسبت به بیماری ایمن نیستند حداقل ۳ ماه قبل از حاملگی اقدام به واکسیانسیون نمایند. پیش از ساخته شدن واکسن بر علیه سرخجه و عمومی شدن استفاده از آن، اختلالات مادرزادی به علت سرخجه بسیار بیشتر از امروز دیده می شد.

عوارض سرخچه

جنین‌هایی که در مراحل اول تشکیل مبتلا می‌شوند بیشتر از همه در معرض خطر مرگ داخل رحمی، سقط جنین خودبخود و ناهنجاریهای اندامهای مهم بدن هستند. این ناهنجاریها ممکن است شامل یک یا چند نوع از جمله: ناشنوایی، آب مروارید، کوچکی چشم، آب سیاه جنینی، کوچکی جمجمه، عقب‌ماندگی ذهنی، ارتباط بین سرخرگ ششی و آئورت، نقص دیواره بین بطنی یا دهلیز در قلب، ضایعات پوستی، بزرگی هم‌زمان کبد و طحال، یرقان، نقایص استخوانی باشد. وههچنین نداشتن تعادل در افراد می‌گردد.

اولین علامت سرخچه

اولین علامت بثورات خارش دار مخصوص سرخجه است که ابتدا در صورت، گردن و بعد در تمام بدن پدیدار می شود. دانه های سرخجه ممکن است به شکل نقاطی به رنگ صورتی یا قرمز کم رنگ به نظر آیند که بعدا می توانند با هم ترکیب شده و شبیه به یک لکه بزرگتر شوند. بطور معمول دو تا سه روز نیز این علائم به طول می انجامند. سایر علائم ممکن است بصورت تب خفیف (بین ۳۷.۷ تا ۳۸.۳ سانتیگراد) که می تواند ۲۴ ساعت طول بکشد گرفتگی یا آبریزش از بینی قرمزی و التهاب چشم ها و تورم و بزرگ شدن غدد لنفاوی در قاعده جمجمه، پشت گوش ها و پشت گردن باشند. بیشتر بچه های مبتلا به سرخجه به طور کامل و بدون عارضه از بیماری بهبود می یابند. بالغینی که سرخجه می گیرند ممکن است دچار عوارضی مثل آرتریت (التهاب مفاصل) و آنسفالیت (التهاب مغز) شوند

تشخیص سرخچه

سرخجه در تشخیص افتراقی با بیماری‌های سرخک، مخملک و تعداد زیادی از عفونتهای پوستی و مونو نوکلئوز عفونی قرار می‌گیرد. تشخیص بالینی سرخجه در اغلب مواقع درست انجام نمی‌شود. در موارد حاد بیماری تنها با کمک آزمایشگاه می‌توان بیماری را تشخیص داد. تشخیص بیماری براساس افزایش آنتی‌بادی اختصاصی ضدویروس سرخجه در دوبار آزمایش تأیید می‌شود در فاصله ۱ تا ۲ هفته پس از ظهور ضایعات پوستی می‌توان ویروس را از ترشحات گلوی بیمار جدا کرد. خون، ادرار و مدفوع بیمار می‌تواند حاوی ویروس باشد. اما جداکردن ویروس بسیار وقت‌گیر بوده و به ۱۰ تا ۱۴ روز وقت احتیاج دارد. برای تشخیص سرخجه مادرزادی در نوزاد تازه متولد شده می‌توان خون بیمار را مورد آزمایش قرار داد در صورت وجود آنتی‌بادی اختصاصی ضدویروس سرخجه در یک نمونه خون می‌توان بیماری را تشخیص داد.

سرایت سرخچه

قدرت سرایت و انتشار سرخجه به اندازه سرخک و آبله مرغان نیست، اما کودکی که واکسن سرخجه نگرفته باشد در صورتی که از هوایی استنشاق نماید که به بزاق و ترشحات فرد مبتلا به سرخجه آلوده شده است (مثلا بواسطه عطسه و سرفه فرد بیمار)، می تواند به بیماری مبتلا شود. فرد بیمار یک هفته قبل از پیدایش دانه های سرخجه و یک هفته بعد از پیدایش آنها می تواند بیماری را به دیگران انتقال دهد. بیشترین واگیری بیماری زمانی است که دانه ها بیررون ریخته باشند. اگر خانم حامله ای در مقابل سرخجه ایمن نشده است، باید از کودک مبتلا به سرخجه، حتی یک هفته بعد از ناپدید شدن دانه ها نیز دوری کند .

آشنایی با سرخچه

این بیماری در تمام نقاط دنیا از اجتماعات دور و مجزا شایع است. شیوع سرخجه در زمستان و بهار افزایش می‌یابد. سرخجه از طریق تماس با ترشحات بینی و گلوی افراد آلوده منتقل می‌شود. این بیماری به‌طور مستقیم از طریق قطره‌های آب دهان ضمن تماس مستقیم بیماران منتقل می‌شود. این دوره از یک هفته قبل از بروز ضایعات پوستی شروع می‌شود و تا حداقل ۴ روز پس از آن ادامه می‌یابد. سرخجه یک بیماری به شدت مسری است. نوزادانی که مبتلا به سرخجه مادرزادی هستند ممکن است تا ماه‌ها بعد از تولد، ویروس را دفع کنند. حساسیت به این بیماری در همه افراد عمومیت دارد. تنها نوزادان متولد شده از مادران ایمن تا مدتی می‌توانند ایمنی مادرزادی را حفظ کنند. در اثر آلودگی طبیعی به ویروس یا واکسیناسیون، ایمنی فعال در مقابل بیماری ایجاد می‌شود. ایمنی‌ای که بعد از عفونت طبیعی به وجود می‌آید، معمولاً همیشگی است و به‌نظر می‌رسد که برای تمام عمر باقی می‌ماند ولی ایمنی ناشی از واکسیناسیون، بستگی به میزان تماس با بیماری در مناطق اندمیک دارد. 

واکسن سرخچه

واکسن سرخچه واکسن سرخچه‌ای که امروزه در اختیار است واکسنی است که از ویروس سرخچه زنده و ضعیف شده تهیه شده است و واکسن بسیار خوبی است، زیرا نه فقط پادتن آن در سرم خون بلکه در ترشحات بینی و حلق افرادی که واکسن می‌زنند بوجود می‌آید و اثر آن شبیه موقعی است که آن شخص مبتلا به بیماری سرخچه شده باشد. واکسن سرخچه به صورت جداگانه یا توام با واکسن سرخک و اوریون تهیه شده است و می‌توان آن را در 12 تا 15 ماهگی زیر جلد تزریق کرد، مگر در مواقعی که بیماری در مناطق شایع باشد که در این صورت می‌توان در نه ماهگی تزریق نمود. چون ویروس واکسن در اثر نور و حرارت از بین می‌رود. بنابراین واکسن را باید قبل از مصرف در یخچال و دور از نور نگهداری نمود و در هنگام مصرف زیر جلد تزریق کرد. تحقیقات نشان داده است که تزریق یک نوبت واکسن سرخچه کافی است و بعد از تزریق در 98% موارد ، پادتن ضد سرخچه در خون کودکی که واکسن زده است بوجود می آید. دومین تزریق واکسن سرخچه توام با سرخک و اوریون در 4 تا 6 سالگی توصیه می‌شود. به کودکانی که دومین تزریق انجام نشده است، در بین 6 تا 12 سالگی می‌توان تزریق کرد.

درمان سرخچه

برای درمان سرخجه چه باید بکنم؟ اگر کودک شما مبتلا به سرخجه شده است، کاری لازم نیست انجام دهید زیرا این یک بیماری خفیف است. به این دلیل که عامل بیماری ویروس است نه باکتری، آنتی بیوتیک نیز موثر نخواهد بود. ممکن است برای پائین آوردن تب او لازم باشد که از استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید. اما هرگز از آسپیرین استفاده نکنید، زیرا ممکن است سبب بروز سندرم Reye شود که بیماری نادر اما بسیار خطرناک و کشنده است

سرخچه در بارداری

چطور زن آبستن مبتلا به سرخچه می‌شود و چطور جنین او دچار ناهنجاری می‌گردد؟ اگر زن آبستنی که قبلا به سرخچه مبتلا نشده و واکسن هم نزده باشد با کودک یا بابیمار مبتلا به سرخچه تماس پیدا کند، ویروس سرخچه از راه بینی و حلق او وارد می‌شود و در بدن او تکثیر می‌یابد سپس ویروس از راه جفت به جنین او می‌رسد و جنین او را مبتلا می سازد. سن بارداری به هنگام ابتلا اهمیت دارد، اگر ابتلای مادر به سرخچه در خلال 8 هفتگی دوران آبستنی باشد 50 تا 80 درصد امکان دارد جنین او مبتلا شود. در سه ماهه دوم دوران بارداری 10 تا 20 درصد و در سه ماهه سوم دوران بارداری ابتلا کمتر می‌باشد. اگر جنین در سه ماهه اول دوران جنینی مبتلا شود چون در این دوران اعضای جنین در حال تشکیل شدن و شکل گرفتن می‌باشد. بنابراین موجب ناهنجاریهای مختلف جنین می‌شود و نوزاد پس از تولد دچار ناهنجاریهای قلبی ، ناهنجاریهای کبد ، عارضه چشم (آب مروارید و آب سیاه) ، عارضه گوش (کری) ، خونی (خونریزی پوست) و بالاخره ویروس مستقیم اعصاب مرکزی را مبتلا می‌سازد و نوزاد پس از تولد دچار عقب افتادگی مغزی و گاهی دچار تشنج می‌گردد.

پیشگیری از سرخچه

چطور می توانم از بیماری سرخجه کودکم پیشگیری کنم؟ با انجام واکسیناسیون MMR که طبق برنامه واکسیناسیون کشوری، معمولا دوز اول آن در سن ۱۲ تا ۱۵ ماهگی تزریق شده و یادآور آن در سنین ۴ تا ۶ سالگی انجام می شود. اگر هر گونه شکی در مورد واکسیناسیون کامل فرزندتان دارید حتما برنامه واکسیناسیون فرزندتان را با کارشناس مرکز بهداشتی و درمانی یا پزشک وی کنترل کنید.

تشخیص بالینی سرخچه

تشخیص بالینی سرخجه در اغلب مواقع درست انجام نمی شود. در موارد حاد بیماری، تنها با کمک آزمایشگاه می توان بیماری را تشخیص داد. تشخیص بیماری بر اساس افزایش پادتن های اختصای ضدویروس سرخجه در دو بار آزمایش تایید می شود. در فاصله ۲-۱ هفته پس از ظهور ضایعات پوستی، می توان ویروس را از ترشحات گلوی بیمار جدا کرد. خون، ادرار و مدفوع بیمار می تواند حاوی ویروس باشد، اما جدا کردن ویروس بسیار وقت گیر بوده و به ۱۴ -۱۰ روز وقت احتیاج دارد. برای تشخیص سرخجه ی مادرزادی، در نوزاد تازه متولد شده می توان خون بیمار را مورد آزمایش قرار داد و در صورت وجود آنتی بادی اختصاصی ضدویروس سرخجه در یک نمونه خون، بیماری را تشخیص داد. هر فرد با یک بار مبتلا شدن به بیماری سرخجه، برای تمام عمر نسبت به این بیماری مصونیت می یابد. کسانی که پس از یک سالگی نیز از واکسن سرخجه استفاده کرده باشند، مصونیت دائمی پیدا می کنند. نوزادانی که مادران شان به سرخجه ایمنی دارند، به طور معمول پادتن های مادری را ۹-۶ ماه پس از تولد، در خون خود دارند و علیه سرخجه مصون هستند.

بیشتر بخوانید : سرخجه ♥ مخملک ♥ آبله مرغان ♥ اوریون